Panzerkampfwagen III Ausführung E

Pierwszy produkowany wielkoseryjnie model czołgu PzKpfw III Ausführung E został całkowicie przeprojektowany w stosunku do poprzednich wersji, a na jego konstrukcji oparte były wszystkie późniejsze modele. Zastosowano zupełnie nowy układ zawieszenia składający się z sześciu par podwójnych kół jezdnych, zamocowanych indywidualnych wahaczach i drążkach skrętnych. Wzajemne przesunięcie drążków skrętnych powodowało nieznaczne wysunięcie do przodu kół po prawej stronie pojazdu. Pierwsza i ostatnia para posiadała dodatkowe amortyzatory hydrauliczne. Zastosowano również lżejsze koła napinające. Sercem nowej wersji czołgu był mocniejszy silnik - 12 cylindrowy Maybach HL 120 TR V-12 o mocy 265 koni mechanicznych który pozwalał osiągnąć zawrotną maksymalną prędkość 40km/h i to po drodze a około 18km/h w terenie. W połączeniu z 10-biegową półautomatyczną skrzynią biegów Variorex ów silnik i zawieszenie miały umożliwić osiąganie prędkości 70 km/h, lecz ograniczono ją regulaminowo do 40 km/h z uwagi na zużycie gumowych bandaży kół.

Wszystkie czołgi tej wersji były już wyposażone w pancerz o grubości 30 mm z przodu i po bokach kadłuba, 30mm z przodu,z tyłu i po bokach wieży. Pochylone przednie i dolne płyty kadłuba miały grubość 25 mm natomiast tył kadłuba miał 20mm a dno i góra po 16mm. Przednie płyty pancerza były utwardzane powierzchniowo, pozostałe – homogeniczne. Czołgi tej wersji były uzbrojone w dwie rodzaje armat na początku stosowano działo Kampfwagen Kanone L/46,5 o kalibrze 37 mm. Długość tego działa wynosiła 1716mm (od lufy do tyłu zamka) Działo te miało szybkostrzelność około 20 strzałów na minutę a osiągnięto to dzięki zastosowaniu półautomatycznego zamka, który otwiera się na króko przed zakończeniem odrzutu i wyrzuceniem łuski. Zamek należało otworzyć ręcznie przed pierwszym strzałem a zamyknięcie zamka nastąpywało samoczynnie po załadowaniu pocisku. Pociski przeciwpancerne Panzergranate 18 wystrzeliwane z tego działa mogły przebić pancerz o grubości 34mm ułożony pod kątem 30 stopni z odległośći 100m, 29mm z odległośći 500m i 22mm z odległośći 1000m. To wystarczyło, by poradzić sobie z zagrożeniami, z jakimi zetknął się w 1939 roku. W późniejszym okresie czołgi przezbrajano w potężniejsze działo Kampfwagen Kanone 38 L/42 o kalibrze 50 mm i długości 2100 mm. Pociski przeciwpancerne Panzergranate 39 wystrzeliwane z tego działa mogły przebić pancerz o grubości 53mm ułożony pod kątem 30 stopni z odległośći 100m, 43mm z odległośći 500m, 32mm z odległośći 1000m i 24 z 1500m. Wyniki te można było zwiększyć używając amunicji Panzergranate 40 wtedy przebijalność pancerza została zwiększona do 94mm z odległośći 100m oraz 55mm z odległości 500m. Całkowita masa wozu wynosiła 19 500 kg. Zamówiono 96 egzemplarzy w zakładach Daimler-Benz i MAN, ostateczny montaż odbywał się w zakładach Alkett. Pierwszy czołg Ausf. E został ukończony w grudniu 1938, jednakże z powodu problemów ze skrzynią biegów produkcja szła początkowo powoli i przed wybuchem wojny, do sierpnia 1939, zbudowano 50 egzemplarzy, a pozostałe ukończono do końca 1939 roku

Kilka Panzer III Ausf.E wzięło udział w operacji "Fall Weiss" czyli w ataku na Polskę w 1939 roku. Egzemplarze przezbrojone w działo KwK 38 L/42 oraz z innymi rodzajami wież i dodatkowym opancerzeniem zostały użyte podczas operacji „Fall Gelb” czyli inwazji na Holandię, Belgię i Francję w maju 1940 roku oraz przez pierwsze dwa lata operacji "Barbarossa" czyli ataku na Związek Radziecki a nawet zawitały w szeregi Deutsches Afrikakorps czyli do niemieckiego korpusu ekspedycyjnego w Afryce Północnej.